Het nieuwe jaar is drie dagen oud. Normaal wacht ik altijd tot maart voordat ik voorzichtig weer eens contact maak met de tuin. Ik vind het fijn om lang door te werken, tot ver in november of begin december, maar zodra het nieuwe jaar begonnen is laat ik mijn gezicht een tijdje niet zien. Ik vond deze tijd de tuin voor egeltjes en vogels die in alle rust aan het overwinteren waren. Tot nu, want het belooft een druk tuinjaar te worden.
Net voor de kerstvakantie van start ging werd ik op m’n werk gebeld door een echtpaar dat op zoek was naar een tuinman voor het onderhoud van hun tuin. Ik twijfelde, want ik heb al een moestuin, maar een moestuin is niet hetzelfde als een prive-tuin. Mijn vriendin en ik dachten dat een moestuin ons een stukje land zou geven waarop we ons konden terugtrekken uit het centrum van de stad. Dat klopt ook, maar op 1 aspect hadden we ons verkeken. Een moestuin is een sociaal gebeuren, vriendelijke mensen maken een praatje aan de heg, of geven gevraagd en ongevraagd advies. Omdat de haag niet hoger dan een meter mag zijn, kan ik me daar niet achter verstoppen als ik even alleen met mijn courgettes wil zijn.
Ergens bleef het verlangen bestaan om voor een langere periode verbonden te zijn aan een grote tuin, en die wens is net voor de jaarwisseling in vervulling gegaan. Vanaf het voorjaar zal ik berichten uit de moestuin, alsook uit de privétuin net buiten ‘s-Hertogenbosch.
robbertlauret.wordpress.com 